Bu Halkın Evladı Olmaktan Gurur Duyalım

Başta çığlıklar attı, feryat figan etti, baktı ki, duyulmuyor yüksek katlarda sesi, baktı ki, bir tek yardım gelmeyecek sırça saraylardan... İşte o zaman anladı, tek başına bırakıldığını ve işin kendisine düştüğünü...
Kazması, küreği, tırmığı, çapası,  bidonu, şişesi neyi varsa kaptı yürüdü yangının ortasına...
Umuduyla yürüdü. Birlik olmanın gücüyle yürüdü...
Halk olmanın, vatansever olmanın gücüyle, yüreğiyle yürüdü...
Kendisi için değil, komşusu için yürüdü...
Ta Fethiye'den koştu  Milas'a, Seydikemer'den koştu Ortaca'ya...
Şu taşıdılar saka kuşu misali...
Hortum tuttular, ormanı tırmıkladılar, setler yaptılar...
Dişleriyle tırnaklarıyla 
Yangının, alevlerin arasına daldılar... 
Gece uyumadılar, gündüz yorulmadılar...
Binlerce köylü, kentli, kasabalı; bu vatana nasıl sahip çıkılır, bir kez daha gösterdiler dünya aleme...
Vatanın sahipsiz olmadığını da...
Sonra:
Büyükşehirlerden gelen itfaiye yardımlarını kaydettiler şükran defterlerine...
Ben, sen o, bizler; sizler; bu halkın çocukları olmaktan gurur ve onur duyalım...
Bu halka tüm kalbimizle güvenelim...
Bu halk nerede kime nasıl davranacağını çok iyi bilir...
Dostunu dost, düşmanını düşman bilir...
(Marmaris'ten sevindirici haberi aldık, en kısa sürede  tüm yangınların sönmesi dileklerimle...)